Eindelijk, een keukenschort......

Eindelijk is het ervan gekomen!

In dit bericht liet ik zien dat ik een aantal pannenlappen had gehaakt. Bij de blauw-witte pannenlappen maakte ik een  theedoek met gehaakt randje. (klik voor bericht) 

En bij de grijs-witte zou ik altijd nog een keukenschort maken.

Omdat ik binnenkort een verjaardag heb van een goede kennis, "moest"  de schort er nu toch echt komen. Met drie theedoeken (twee met motief "bestek" en één effen grijze) ging ik aan de slag.

Mijn eigen keukenschort fungeerde als patroon....lekker makkelijk. De theedoeken met print naaide ik zodanig aan elkaar dat de schort uitgeknipt kon worden. Een heel klein puntje is, dat hierdoor de print niet doorloopt, maar ach, een kniesoor die daarop let ;-) Trouwens, een zak midden op de schort verbloemt veel, hihi.

De banden maakte ik van de effen theedoek, die ik afzette met wit biaisband, net als de "armsgaten" van de schort. 

Twee witte knopen voor de sier, en het moet er maar mee door. 

Als setje ziet het er zó uit.

Het lijkt me leuk om nog wat bakspulletjes erbij te doen, zodat het een echt keukenprinses-pakketje wordt. Maar dat komt nog wel.

Volgende week ben ik er eventjes tussenuit, even de batterij weer opladen.

Daarna hoop ik weer van me te laten horen.

Groetjes, Jannie

Pinguïn sleutelhangers, en een leuk verhaal.

Vorig jaar kwam mijn nichtje bij ons langs om Kinderpostzegels te verkopen. Ooit breide ik een knuffelpoes, die in een hoekje van mijn kastje stond. Ze zag hem staan en was meteen verliefd. Vanaf dat ze heel klein was, was ze dol op knuffels. Nu ze inmiddels tien, maar het is nog niets minder geworden. 

Omdat ik ze zo stralend naar de poes zag kijken, gaf ik hem aan haar. Ze bestelde maar meteen een knuffelhond bij voor haar verjaardag, hihi. Die staat inmiddels op de pennen, maar heeft geen haast. Ze is in april pas jarig!

Dat ze echt blij met de poes was bewijst het volgende verhaal.

Trots heeft ze haar knuffelpoes aan haar vriendinnetje laten zien. Die vond hem blijkbaar ook mooi, want: "Ja, ik wil er ook ééntje met mijn verjaardag". 

"O, dan vraag ik wel aan mijn tante of ze er voor jou ook één breit, dan krijg je die van mij op je kinderfeestje.....", zei mijn nichtje. 

Maar de plannen veranderden, toen bleek dat de moeder van het vriendinnetje niet zo blij was met (alweer) een knuffel. Het vriendinnetje zei: "Kan jouw tante ook een sleutelhanger haken van een dier? Want dat vindt mijn moeder wél goed."

Mijn nichtje kwam de bestelde Kinderpostzegels afgeven. Meteen kwam ze met het hierboven geschreven verhaal op de proppen. Het werd dus een sleutelhanger. Met een stokstaartje (!), want dat was het lievelingsdier van het vriendinnetje........ Nou, dat leek mij wel een beetje moeilijk om te maken. We hebben daarom de computer aangezet om een voorbeeld te zoeken. Geen stokstaartje te vinden! (gelukkig voor mij). Een pinguïn leek mijn nichtje ook wel wat. Dat zou misschien wel het tweede lievelingsdier van haar vriendinnetje zijn. (Ze heeft voor de zekerheid even  navraag bij het vriendinnetje gedaan, hahaha)

Dus werd het een pinguïn. En omdat ik het zo sneu vond voor mijn nichtje dat ze hem weg moest geven heb ik er maar meteen twee gemaakt. Dan zie je meteen dat ze vriendinnen zijn...

Het patroontje vond ik bij http://leukbezigzo.blogspot.nl/2014/02/pinguin-sleutelhanger-patroon.html

Wacht, ik zal ook even een foto plaatsen van de knuffelpoes. 

Deze poes komt uit het boek Gebreide boerderijdieren, van Sarah Keen. Dit boek kreeg ik van de vriendin van middelste zoon. Hieruit breide ook al eens een varkentje. Een tijdje zijn poes en varken vriendjes geweest, maar inmiddels zijn ze ieder hun eigen weg gegaan....

Groetjes, Jannie

Dubbel blij!

Gisteren viel er een kaartje op de mat. Een heel gezellig, lief kaartje met een zoen achterop! Van Christel.  (klik hier, dan kom je op haar blog) Ze stuurde mij een kaartje met een prachtig gedicht, wat ik met een brede smile op mijn gezicht heb gelezen. Heel hartelijk bedankt, lieve Christel. Als ik nu nog eens een lied zing, zal ik wel een keertje terugdenken aan dit gedicht....en erop letten of de vogels naar me luisteren ;-)

En de kaart? Die krijgt een ereplaatsje op mijn prikbord, tussen de andere lieve dingetjes die ik ooit kreeg.

Of het nog niet genoeg was verraste mijn man mij met een prachtige bos rozen! Nee, niet omdat het Valentijnsdag was. Vandaag, 15 februari zijn wij al 30 jaar getrouwd! 

Maar omdat het vandaag zondag is, en de bloemist gesloten is, kreeg ik de bos gisteren al. 

Zijn ze niet prachtig? Een driekleur koos hij uit, aangevuld met gipskruid. En ze ruiken nog ook! Iets wat ik bij rozen nogal eens mis....

Als je terugkijkt op die 30 jaar hebben we heel wat samen meegemaakt. Ups en downs....

De geboorte van onze kinderen.... Het klinkt cliché, maar het waren wel de meest geweldige gebeurtenissen in ons leven. De vele heerlijke vakanties die wij als gezin, en nu (weer) met zijn tweeën, hebben gehad. De keren samen koffie drinken op de eerste voorjaarsdag in het zonnetje. Gewoon zomaar stil zijn naast elkaar. Het hoeft niet altijd groot te zijn!

En ja, zoals bij iedereen hadden wij ook mindere momenten. Het overlijden van de ouders van mijn man.... De pittige problemen die we met onze oudste hadden. Het verlies van mijn baan en het constateren van fibromyalgie. Als altijd was mijn man de nuchtere zelf. Soms op het zakelijke af, maar als mijn emoties (ik ben een emotionele opkropper met regelmatig een uitbarsting, hihi) mij weer meenamen, was hij het die mij een spiegel voorhield.

En daarom ben ik blij en dankbaar voor de afgelopen 30 jaar.

Gisteren zei hij het nog: "Op naar de volgende 30 jaar". Dus ik denk dat hij het ook wel met mij ziet zitten.......

Doopjurk

Jongste zoon heeft vandaag een fotosessie. Omdat hij direct uit school doorgaat naar de fotograaf wilde hij zijn colbertje en zijn witte (door mij mooi gestreken) overhemd meenemen.....in een plastic tas!

Dat leek mij niet zo'n goed idee, dus toog ik naar de zolder om de kledinghoes van de zuinig bewaarde doopjurk af te halen, voor één dagje.

En dan komen als vanzelf de herinneringen van de doopjurk. 

Alle drie onze zoons zijn erin gedoopt. Nee, het is er geen waarin óf mijn man óf ik in zijn gedoopt. Die waren helaas beiden niet bewaard gebleven. Dat heb ik altijd jammer gevonden en daarom bewaar ik deze zo zuinig. Want misschien wordt dit vanzelf een exemplaar wat een aantal generaties meegaat..... De wens van mijn helaas te vroeg overleden schoonmoeder.

Toen onze oudste zoon geboren is, gaf zij deze doopjurk met de woorden: "Het is wel de bedoeling dat die in de familie blijft". Hiermee zei ze eigenlijk dat ze het zo jammer vond dat er geen "oude" doopjurk meer was en dat het haar wens is dat deze wel generaties lang gebruikt gaat worden. Mijn schoonmoeder was een vrouw die veel praatte, maar heel weinig over haar gevoelens zei. Dat heb ik later, toen ze overleden was, pas bedacht. Jammer, want als ik wat meer had aangedrongen had ik ze misschien veel beter leren kennen. Wel hadden we een goede verstandhouding, hoor. Ze stond altijd voor ons klaar.

Toen ze al heel ziek was en in het ziekenhuis lag, heeft ze me bedankt "voor alles wat ik voor haar had gedaan". Op dat moment vond ik het vreselijk dat ze dat zei, want het voelde als een afscheid. En later bleek, dat het dat ook was. Een paar weken later overleed ze. Ik koester deze woorden dan ook in mijn hart. 

Als ze dit stukje zou lezen, zou ze vereerd zijn....maar dat niet laten merken, denk ik. 

Wat zal het geweldig zijn dat, als we gezegend worden met kleinkinderen, deze doopjurk gebruikt gaat worden! En dan niet omdat het zo'n mooie traditie is, maar met de hoop dat de kleinkinderen de waarde van het dopen echt leren kennen.....en Gods kinderen mogen zijn.

 Net zoals ik dat ook voor mijn kinderen bid. 

Vanavond wordt  de doopjurk weer opgeborgen in de kledinghoes. Voor later....

Het weekendgevoel: appel-tijmtaart..en heerlijk achter de naaimachine.

Ooit kocht ik bij de Lidl een klein boekje. Met daarin kleine taarten en cakes. Uit dat boekje heb ik nog maar één keer eerder een taartje gemaakt. Meestal ga ik voor wat grotere exemplaren, maar omdat ik gisteren pas aan bakken toekwam en we geen visite verwachten, maakte ik een kleine appel-tijmtaart. 

Zo op het eerste gezicht maar een saaie taart, maar ik kan je verzekeren dat hij érrug lekker is! Heel verrassend is de tijm en de wat citroenachtige roomsmaak. Het is een taartje met een doorsnede van 18 cm,, maar het spreekwoord "klein maar fijn" is hier van toepassing.

Ik zal het recept delen, en als je dan ziet wat erin zit, snap je misschien wat ik bedoel ;-)

Benodigdheden:

Voor het zandtaartdeeg :50 g koude boter, 30 g poedersuiker, 1 eidooier, zout, 100 g bloem, 1 el fijngemalen hazelnoten, een snufje bakpoeder

Voor de appelvulling: 2 takjes tijm, 1 el boter, 1 el suiker, 400 g appels (ik gebruikte goudreinetten)

Voor de roomlaag: 1 ei, 50 g vanillesuiker, 2 el fijngemalen hazelnoten, 1 el maizena, 35 ml slagroom, 100 g crème fraîche

Verder: boter voor het invetten, poedersuiker voor het bestuiven, springvorm doorsnede 18 cm.

De gemalen hazelnoten heb ik weggelaten, ze waren niet te koop in onze buurtsuper.....

Werkwijze: 

Kneed alle deegingrediënten door elkaar. Bestrijk de springvorm dun met boter en druk het deeg erin. Vorm daarbij een opstaande rand. Zet het deeg ca. 1 uur in de koelkast (ik deed dit maar 20 minuten en dat ging ook goed)

Verwarm de oven voor op 180 graden. Prik de deegbodem op meerdere plekken in met een vork. Bak de deegbodem in het midden van de oven ca. 10 minuten voor en laat hem afkoelen.

Was voor de vulling de tijm, dep hem droog en ris de blaadjes van de takjes. Smelt de boter en suiker in een pan. Schil de appels, verwijder het klokhuis en snijd het vruchtvlees in parten. Laat ze in ca. 5 minuten karamelliseren in de boter. Roer de tijm erdoor. Klop, met de mixer op de hoogste stand, alle ingrediënten voor de roomlaag tot een gladde, schuimige massa.

Zet de oven op 150 graden. Verdeel de partjes appel over de deegbodem. Schenk het roommengsel erover. Bak de taart ca. 40 minuten in het midden van de oven, tot de roomlaag gestold is. Haal de taart uit de oven, laat hem afkoelen en bestuif hem voor het serveren met poedersuiker.

Smullen maar!

Op diverse blogs lees ik dat er her en der kasten worden schoongemaakt. Januari, een nieuw jaar en ja hoor, daar komen de voorjaars/opruimkriebels aan! Ik kan je verklappen dat bij mij ook al een aantal kasten leeggehaald, schoongemaakt en opgeruimd zijn, hihi. Afgelopen week is een aantal keukenkastjes uitgesopt. Ik ben al op de helft..... Deze week de rest maar doen (hoop ik).

Verder zat ik afgelopen weer weer een aantal uurtjes achter de naaimachine. Enderzijds bestellingen, (de frozen jurkjes lopen als een trein) en anderzijds voorraad voor mijn webwinkeltje. Zo leuk om te doen!!! 

Buiten ijskoud, binnen volop zomer, hihi.

En wat vind je trouwens van mijn zelf ontworpen badslippertjes? Deze zitten in een set, samen met met een badcape en washandje. Ook zelf bedacht.

Als je nu heel nieuwsgierig bent naar wat ik nog meer maakte, kijk dan eens in mijn winkeltje. 

Zo leuk om te doen!

Groetjes, Jannie

Ruim op tijd af.....

Voor de verjaardag van onze oudste zoon zou ik een aantal kussens haken. In dit bericht schreef ik er al over. De deadline was 6 februari en die heb ik ruimschoots gehaald. Alle drie de kussens die in de planning zaten zijn inmiddels af.

Ik durf ze hier al best te laten zien, want hij leest deze blog niet.....

Hij heeft een bank van grove tweed met zwarte accenten. Daarom koos ik voor acryl (Royal van de Zeeman) in de kleuren paars, roze en crème. Ik haakte met haaknaald 5, dus het werd een stoer haakwerk. Dat mag ook wel voor een stoere man.....want dat is hij. Hopelijk valt hij niet over de kleur roze ;-)

De achterkant van de kussens naaide ik van zwarte stevige stof. Zwart past mooi bij de accenten van de bank. 

Ik maakte een overslag, die sluit met een klittenband. Zo kan hij de binnenkussens eruit halen en de hoezen wassen als het nodig is. 

Die binnenkussens kocht ik trouwens kant en klaar, ook bij Zeeman. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan....

Dinsdag aanstaande gaan we alvast bij hem op bezoek. Dat is nog vóór zijn verjaardag, ik weet het, maar vrijdag viert hij het met vrienden. Ik hoop dat hij er blij mee is....

(patroon V-steek: op deze blog, patroon grote granny hier vandaan, en patroon dichte granny staat hier)

Bij ons in de kerk wordt gedurende het winterseizoen het boek Romeinen behandeld. Zowel in de diensten als op het kringwerk. Vanmorgen ging het over een tekst uit Romeinen 8. 

Wat een bevrijding! Als je door de Geest van God wordt geleid mag je "papa" zeggen, als Zijn kind!

Een hele goede zondag gewenst!